Parafia Świerczynki

Historia Parafii

 

Miejscowość jest odnotowana w źródłach w roku 1345 i 1445. Historia jej sięga wczesnego średniowiecza. Istniał tu gród, w którym w 1237 r. rzekomo mieszkał Pomezańczyk Pipin. W początkach swego istnienia parafia Świerczynki obejmowała późniejsze parafie: Grzywnę, Łążyn, Czarnowo, Kaszczorek, Papowo Toruńskie, a także parafie miasta Torunia. Kościół murowany św. Jana Chrzciciela (wg Strzesza ­ także św. Jana Ewangelisty) pochodzi z przełomu XIII i XIV w. W czasie wojny trzynastoletniej (1454-­66) kościół uległ poważnym zniszczeniom. W 1445 r. parafia była wzmiankowana w planie synodu laickiego diecezji chełmińskiej. W czasie reformacji benedyktyni, podobnie jak inne zakony, przeżywali ostry kryzys personalny (XVI w.). Straciły one swoje dobra na rzecz Rady Miejskiej Torunia. Dopiero energiczna działalność ksieni Zofii Dulskiej, która wytoczyła władzom Torunia proces o zwrot majętności i przywilejów, sprawiła, że w 1593 r. król Zygmunt III Waza nakazał zwrócić władzom Torunia zabrane dobra, w tym również Pigżę i Świerczynki. Dokumenty z wizytacji bp. Potockiego z 1706 r. mówią o istnieniu przy kościele bractwa św. Izydora (od 1701 r,) i szpitala dla czterech ubogich. W większe święta pomagali w duszpasterstwie parafii jezuici z Torunia. Od XV w. istniała szkoła katolicka licząca w 1887 r. 186 dzieci. Według danych z 1928 r. na terenie parafii istniały jeszcze jednoklasowe szkoły w Pigży, Lulkowie i Świerczynkach. W 1867 r. parafia liczyła 1064 wiernych, w 1928 r. odnotowano w niej 1586 katolików, 295 ewangelików i 5 prawosławnych. W kościele dominuje wystrój datowany na przełom XVII i XVIII w. oraz na XVIII w. Najstarszymi elementami wyposażenia są obiekty gotyckie i późnogotyckie o dużej wartości zabytkowej. W Lulkowie znajduje się kaplica publiczna pw. Chrystusa Króla Wszechświata ­ poświęcona w 1945 r. Mieści się ona we wschodniej części pałacu wzniesionego w 1886 r.